Bijna twee maanden geleden opende ons partijlokaal De Kameraad in Geel. Dit was niet mogelijk geweest zonder de inzet van talloze leden en sympathisanten. Die zetten we graag eens in de bloemetjes, met een dikke merci! Een van deze sympathisanten is kunstenaar Umar Badawi. We nodigden hem uit voor een interview om te praten over zijn unieke cadeau aan ons secretariaat.Refuchances-voorzitter Umar Badawi is een Palestijnse vluchteling uit Libanon. Hij is al altijd aangetrokken geweest tot het socialisme en tekent al zijn hele leven politiek getinte cartoons en kunst. Zoals hij zelf verklaart: "sommige boodschappen zijn gewoon té belangrijk om te negeren." Voor het PVDA-secretariaat De Kameraad maakte hij een uniek kunstwerk.
Dag Umar. Hoe ben jij in Geel verzeild geraakt?
"Ik ben geboren als Palestijnse vluchteling in Libanon. Op mijn veertigste heb ik Libanon verlaten omdat ik het belangrijk vond dat mijn kinderen niet in een vluchtelingenkamp zouden opgroeien. Omwille van mijn politiek getinte cartoons had ik bovendien al twee politieke aanslagen maar net overleefd. Daarom kocht ik vier Schengenvisums voor mijn hele gezin in 2015. Dat kostte vijftigduizend euro. In 2016 namen we het vliegtuig naar Charleroi met het plan om als staatslozen asiel aan te vragen in België. We moesten drie maanden in detentie verblijven in Vottem. Tijdens deze periode heb ik veel gelezen over de geschiedenis van België. Ik vind het namelijk belangrijk om mij verbonden te voelen met een plaats. Nadat ik asiel kreeg, heb ik een woning gezocht in de buurt van mijn familie in Retie. Dat ik in Geel terecht ben gekomen is puur toeval, maar ik ben er erg tevreden over."
Je bent voorzitter van Refuchances. Hoe is dat begonnen?
"Ik vind het ontzettend belangrijk dat iedereen zich als een volwaardige burger voelt, en dat ook is. Voor vluchtelingen is dit niet zo vanzelfsprekend. Er zijn veel barrières en ik wilde een bruggenbouwer zijn. Mijn doel was om vluchtelingen te helpen integreren en om hen actief te laten deelnemen aan alle aspecten van de Geelse samenleving. Daarom heb ik in 2018 Refuchances gesticht. Aanvankelijk waren we met drie leden, ondertussen zijn dit er al ongeveer honderdvijftig. De VZW telt zeven afdelingen, waaronder een toneelgroep, een dansteam, een Arabische school, een jongerenwerking,..."
Hoe ben jij met PVDA Geel in contact gekomen?
"Via Jan van de PVDA-werking in Geel. Hij heeft mij en mijn familie enorm geholpen. Ondertussen zijn we echte familievrienden. Ik moet toegeven dat dit een grote indruk op mij heeft gemaakt. Voor mij is dit wat echte integratie inhoudt."
Wat spreekt jouw aan in PVDA? Zijn er bepaalde thema’s of campagnes die voor jou heel belangrijk zijn?
"Ik heb van dichtbij meegemaakt wat het betekent voor landen die verscheurd worden. Het kan voor de inwoners traumatiserend zijn. Ik ben dus absoluut tegen de splitsing van België en de partijen die daar voorstander van zijn. Een land verdelen maakt het alleen maar zwakker. PVDA is de enige nationale partij met afdelingen in zowel Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Het is een partij waar de mensen voorop staan, een partij die mensen wil verenigen, ongeacht huidskleur, afkomst, taal of geslacht. Waar rechtse politici spreken over mensen die "opgekuist" moeten worden en dat racisme "relatief" is, wil PVDA net een nationaal actieplan tegen racisme samenstellen. Ze willen een beleid van nultolerantie tegenover discriminatie en racisme en erkennen dat de superdiversiteit een troef is voor ons land. Net als PVDA vind ik dat iedereen gelijke rechten en kansen moet krijgen en dat elke vorm van discriminatie aangepakt moet worden."
Toen we jou gevraagd hebben om een kunstwerk te maken voor ons secretariaat heb je niet lang moeten twijfelen. Vertel eens wat meer over het schilderij."
"Centraal afgebeeld staat een schreeuwende man die uit het vuur verschijnt. In zekere zin stelt dat een herrijzenis voor. Het vuur staat symbool voor verandering. Naar mijn mening zijn mensen voorbestemd om steeds te veranderen om tot een betere samenleving te komen. En hopelijk, tot een meer gelijke samenleving voor iedereen. Verder staan het logo van Refuchances en de Belgische vlag afgebeeld. Deze zijn voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden. Veel jonge vluchtelingen die ik ken voelen zich namelijk echt Belgisch. Zij kunnen een enorme verrijking betekenen voor onze samenleving. Ze zijn naar hier gekomen om een toekomst op te bouwen. Die positiviteit moet gekoesterd worden, daar moet mee aan de slag gegaan worden. Naar mijn gevoel kan enkel een echte liefde voor een land dat land redden. Integratie zou door deze soort liefde en positiviteit geleid moeten worden."
Waar kijk je nog naar uit in de toekomst?
"In december krijg ik de Belgische nationaliteit. Daar ben ik trots op en kijk ik enorm naar uit."
Heel erg bedankt voor dit gesprek, Umar. En voor het prachtige kunstwerk uiteraard!
"Graag gedaan!"