Werkende stad

Een stad op mensenmaat is er voor haar bevolking. Dat heeft een dubbel aspect: er zijn de vele diensten en sociale noden en tegelijk zijn dat sterke troeven om voor jobs te zorgen. Volwaardige jobs, werk voor hoogopgeleide mensen en voor kortgeschoolden. Wij willen een masterplan op verschillende terreinen. De stedelijke kinderopvang versterken is nodig: om het aanbod van crèches te vergroten en het aantal kinderen per kinderverzorger te verlagen. Er zijn ook meer handen aan het bed nodig in de woonzorgcentra, in het AZ St.-Dimpna en meer personeel in de dienstencentra. Voor dat alles zijn tal van jobs nodig. 

Het huidige stadsbestuur bewandelt de tegenovergestelde weg. Het bouwt stadsdiensten af, de dienstverlening gaat achteruit. Meer dan vijftien jaar lang is bij de stad de ene besparingsronde na de andere doorgevoerd, met de groendienst als pijnlijk voorbeeld. In wat nu nog van de stadsdiensten overblijft, wordt er meer en meer uitbesteed aan de privé. Zo geeft de stad de hefboom weg om (kortgeschoolde) mensen kansen te geven. 

We verzetten de bakens. We richten het Stedelijk Energiebedrijf Geel (SEG) op. Daarmee investeren we in zonnepanelen, windmolens. Daarnaast komt er een stedelijk ontwikkelingsbedrijf dat instaat voor onder andere het planmatig isoleren van woningen. Zo verlagen we de energiefactuur voor de bewoners en zorgen we ook voor talrijke jobs.

Geel lijdt onder het liberale taboe rond publieke tewerkstelling. In de neoliberale visie van het stadsbestuur is de dienstverlening door het stadspersoneel vooral een drastisch in te perken last. Het motto van de voorbije stadsbesturen was: ‘We snijden in publieke diensten en tewerkstelling om te investeren.’ Op de gevolgen van deze nefaste visie zijn we gebotst in de coronacrisis. Alle respect voor de stadsmedewerkers die toen het schip hebben rechtgehouden.

Ons standpunt is: publieke dienstverlening ís een waardevolle investering! Wie anders zorgt voor onze kinderen en ouderen? Wie anders houdt de straten proper? Wie anders helpt ons met allerlei administratie? Wie anders organiseert sport, cultuur en ontspanning? Het stadsbestuur moet terug personeel aanwerven in stabiele statuten. Met goede publieke diensten en een volwaardige publieke tewerkstelling kan je mensen snel hogerop de sociale ladder helpen. Nu zitten veel Gelenaars structureel vast in het moeras van werkloosheid, armoede en precaire jobs: deeltijds, tijdelijk, onveilig, onderbetaald.

Sommigen beweren dat het niet uitmaakt of een dienst privé of publiek is, als hij maar bestaat. Voor de PVDA is het publieke wél een meerwaarde. Het verhaaltje dat uitbesteding naar private diensten goedkoper en efficiënter zou zijn voor dezelfde kwaliteit, is een allang doorprikte leugen. Bij openbare stadsdiensten kan de dienstverlening daadwerkelijk centraal staan, in plaats van de winst en rendabiliteit. Daarom willen we niet dat de stad haar vaste publieke functies uitbesteedt. We zijn tegen het vermarkten van haar kerntaken. We zijn tegen een beleid dat publieke diensten benadeelt of afbouwt omdat ze stoorzenders zouden zijn voor de privé. Want overal waar zo’n beleid gevolgd wordt, zien we de dienstverlening aan de inwoners van de stad achteruitgaan: veel interne taken worden uitbesteed waardoor ook voor kleine, eenvoudige opdrachten dure, externe firma’s worden ingehuurd. Het stadspersoneel ondervindt dagdagelijks dat uitbestede taken minder goed worden uitgevoerd. En het eigen personeel mag het dan gaan oplossen.

Bedrijfslogica en commerciële strategieën mogen van ons in de stadsdiensten op de schop. Ons vertrekpunt is: de diensten van de stad moeten toegankelijk zijn. We zorgen er voor dat de 10 B’s in de dienstverlening worden nageleefd: bereikbaar – beschikbaar – betaalbaar – bruikbaar – begrijpelijk – betrouwbaar – bekend – begripvol – betreedbaar -- behulpzaam. Dat realiseer je natuurlijk niet alleen met apps en websites. De PVDA is voorstander van digitalisering. Maar dan moet je er als stadsbestuur wel actief voor zorgen dat iedereen mee is. Je hebt aanspreekbare stadsmedewerkers nodig: in wijkkantoren van de stadsloketten en bij de lokale politie. 

De werknemers bij de stad hechten veel belang aan de maatschappelijke relevantie van hun job. Ze willen iets voor anderen betekenen. Maar logge procedures, eenzijdige digitalisering, de te hoge werkdruk en het tekort aan personeel hinderen hen daarbij. 

De maatschappelijke rol en het algemeen belang: daar doet het stadspersoneel het voor en dat verdient alle vertrouwen en respect; een kritische houding mag niet afgestraft worden. Met het ontslagdecreet van ex-minister Bart Somers van Open Vld staat de onafhankelijkheid van ambtenaren onder druk. Dat is onaanvaardbaar. Het stadspersoneel moet zich kunnen beschermen en wapenen tegen politieke inmenging en vriendjespolitiek.

De stad heeft veel openstaande vacatures. Knelpuntvacatures binnen de stad, zoals het nijpend tekort aan redders in de zwembaden, loketpersoneel, stadstoezichters, maatschappelijk werkers... zijn een gevolg van onaantrekkelijke voorwaarden. Wij maken ze weer aantrekkelijker: betere verloning, betere uren, meer waardering. 

Wij verwachten van de stad een beleid op mensenmaat, naar haar inwoners en naar haar werknemers. Het stadsbestuur en het management moeten respect tonen en erkenning geven.

Arbeid is een recht dat we willen verzekeren aan alle Gelenaars. Een vaste baan, met een volwaardig inkomen, is een cruciale hefboom om niet in armoede te belanden en om een bevredigend sociaal leven te leiden. Iedereen droomt van een fijne job. Maar sommige Gelenaars, vooral de jongeren, de ouderen, de laaggeschoolden, de personen met een (arbeids-) beperking, de mensen in armoede of de stadsgenoten met een migratieachtergrond stoten op drempels die hun zoektocht naar werk bemoeilijken of hen verhinderen uit de spiraal van precaire jobs te geraken. 

Humaan activeren naar een baan is voor ons een positief proces waarbij we zoveel mogelijk mensen motiveren, helpen, ondersteunen en begeleiden richting een goede job. We vertrekken vanuit een vertrouwensrelatie en we werken op maat. Het recht op arbeid staat centraal, niet het marktdenken. 

In tegenstelling tot het huidige rechtse beleid zal ons stedelijk arbeidsmarktbeleid vooral draaien om het versterken van mensen en het responsabiliseren van werkgevers. Weg dus van een beleid dat mensen die werk zoeken, stigmatiseert, hen verplicht precaire jobs uit te oefenen en ze straft door ze nog meer in armoede te duwen. Humaan activeren, het menselijk begeleiden van wie moeilijk werk vindt, kan geen commercieel verdienmodel voor commerciële spelers zijn.

Onze visie staat haaks op de verplichte gemeenschapsdienst voor langdurig werkzoekenden en op andere vormen van verplichte tewerkstelling. Het schepencollege besliste in juni 2023 om de verplichte gemeenschapsdienst in Geel in te voeren. Mensen die werk zoeken, worden verplicht aan het werk gezet voor 1,3 euro per uur bovenop de werkloosheidsuitkering. 

Volwaardige jobs schrappen en vervangen door mensen die zo goed als gratis aan het werk moeten bij de stadsdiensten of Geelse bedrijven? Dat kan niet! . Als een alternatief beleid willen wij daarom met langdurige werklozen het project ‘buurt zonder langdurige werkloosheid’ starten. Dat bestaat al in Frankrijk, Brussel en Wallonië. Mensen die werk zoeken, gaan op vrijwillige basis en via zelforganisatie binnen het buurtwerk aan de slag om voor zichzelf een vaste job met een goed statuut te creëren.

In Antwerpen krijgen kandidaten met een niet-Vlaams klinkende naam 17 procent minder positieve reacties op hun sollicitatie dan kandidaten met een Vlaams klinkende naam. De rechtse partijen N-VA en Vlaams Belang beweren dat racisme een relatief begrip is en dat het te vaak als excuus wordt gebruikt voor eigen falen. Dat klopt dus niet.

 Wij willen werkgevers die structureel discrimineren effectief bestraffen.

Ten slotte: 1 van de belangrijkste  werkgevers op het grondgebied van Geel is de stad zelf. De stad moet als werkgever een voorbeeldrol opnemen tegen discriminatie en kansen geven aan laaggeschoolde werkzoekenden. Ze werkt veel samen met interimbureaus. Dat willen we stoppen. De stad moet ook aangepaste jobs voorzien (op alle niveaus) voor mensen met een arbeidsbeperking. Voor hen maakt de huidige managementstijl bij de stad, met overdreven aandacht voor ‘targets’ en ‘polyvalentie’, een job op maat in de praktijk onmogelijk.