Het Geelse bestuursakkoord kondigt aan dat de komende jaren in het Geelse stadhuis vooral veel zal nagedacht worden: over “integrale visies”, over “het plannen van actieplannen” en over screenings. Maar wat het stadsbestuur nu concreet gaat DOEN? Tot welke becijferde doelstellingen het zich sociaal en ecologisch engageert? Daarover staat in het akkoord zo goed als niets. Gemeenteraadslid Greet Daems van de PVDA is teleurgesteld. Zij zal dit akkoord niet goedkeuren.
Greet Daems: “Op de gemeenteraad van maart vroeg ik nog naar de plannen van de stad om nieuwe sociale woningen bij te bouwen, nu in Geel meer dan 1000 mensen daarvoor op de wachtlijst staan. Schepen Ben Van Looveren wilde daar toen nog geen uitspraak over doen. Dat zou, zo zei hij, in het Bestuursakkoord aan bod komen. Maar nu lezen we dat de stad zelf niet rechtstreeks wenst te investeren in sociale woningen. Straffer nog: de stad ambieert een sociaal huuraanbod van amper 6 procent, terwijl in Vlaanderen 9 procent het gevraagde minimum is. In het armoedehoofdstuk noemt dit stadsbestuur de huisvesting een “basisnood”. Waarom doet het er dan niets aan? Mensen die op de wachtlijst staan voor een sociale woning en ondertussen moeten huren op de private woonmarkt, hebben het heel moeilijk. Nieuwe sociale woningen moeten de druk van de wooncrisis halen. Met een sociaal huuraanbod van 6 procent zullen de armoedecijfers blijven stijgen.
Toch noemt het bestuursakkoord de strijd tegen armoede “een echte beleidsprioriteit”. Maar een engagement voor streefcijfers en concrete doelstellingen over waar wij binnen 6 jaar willen staan? Dat is er niet. Zo zegt het bestuursakkoord dat het de inkomensgerelateerde kinderopvangplaatsen wil uitbreiden, maar zonder daar een concreet cijfer op te plakken. Zo blijft de “strijd tegen armoede” een loze belofte in een stad waar één op de acht kinderen opgroeit in een gezin in kansarmoede.
Mobiliteit is een groot hoofdstuk in het bestuursakkoord. Ook hier geldt: veel denken… om weinig te doen. We lezen vage punten zoals “nadenken over fietstunnels, fietsbruggen en vierkant groen”. Waar de tekst van het akkoord iets concreter wordt, zoals bij de plannen voor het rond maken van de ring, wordt benadrukt dat het een bevoegdheid is van het Agentschap Wegen en Verkeer. Kwestie van zich alvast in te dekken als het dossier – en dus ook het verkeer – verder vastloopt.
En wat denkt dit bestuursakkoord over het doorgaand verkeer? Dat moet verboden worden! Of als het niet verboden wordt, gaat men het toch ontraden. Of toch op z’n minst bekijken met het Agentschap Wegen en Verkeer of het misschien, eventueel, als het enigszins kan, mogelijk is om het doorgaand verkeer te ontraden. Dat gebrek aan echte politieke wil is teleurstellend
En dan is er het stedelijk klimaatplan van CD&V en N-VA. Men verwijst naar het Burgemeestersconvenant uit 2013 om tegen 2020 de CO2-uitstoot met 20 procent te verminderen. Alles wijst erop dat Geel schromelijk tekort zal schieten om die doelstelling te halen. Griet Smaers (CD&V) beweerde op een vraag van Greet Daems in de gemeenteraad dat ze “betere cijfers” kon voorleggen, maar die bleken helemaal naast de kwestie. Het bestuursakkoord geraakt niet verder dan wat maatregelen in de marge, zoals de aanplant van 100 bomen per jaar, goed voor een halve hectare bos op 6 jaar bestuur. Ondertussen blijkt uit de monitoring in het kader van het Burgemeestersconvenant dat de drie grote bronnen van CO2-uitstoot in Geel (bedrijven, vervoer en woningen) ter plaatse blijven trappelen in plaats van te dalen. Zolang Geel geen degelijk mobiliteitsbeleid heeft en het bestuur niet verder komt dan “onderzoeken” of het opwekken van eigen duurzame energie mogelijk is, blijven de ecologische uitdagingen onbeantwoord.
